Eşlerden Birinin Aşırı Fedakar Davranışlar Göstermesi
Her evliliğin dinamikleri farklıdır ve eşlerin birbirlerine zaman zaman fedakarlıklar yapması normal ve gereklidir.
Fakat bazen, eşlerden birinin aşırı fedakarlık yapması dengeyi bozabilir ve farklı problemlere sebep olabilir.
Evliliğin tamamının sadece "fedakarlık"lardan oluşması gerektiği algısı, eşler arasındaki iletişimi olumsuz olarak etkilemektedir. Eşler, evliliği, "fedakarlık" ekseninde düşünerek, kendilerince yanlış bir algı yaratabilirler. Özellikle de bu durumun tek bir eş tarafından gösterilmesi, dengeyi bozabilir.
Eşlerden birinin, kendi rızası ile, eşinden böyle bir talep gelmeden, kendi hayatından ya da kendi alışkanlıklarından ya da kendi kişiliğinden ödün vermeye başlaması, birtakım beklentilere girmesine yol açar. Fakat bunu kendi zihin dünyasında oluşturup yaptığı için, karşısındaki kişinin yapılan aşırı davranışlardan da, girilen beklentilerden de haberi yoktur çoğu zaman. Kendi kararı ile aşırı verici olan eş, zamanla yaptıklarının karşılığını almadığını düşünerek, eleştirilerinin ve beklentilerinin dozunu arttırabilir. Bu da karşı tarafın ne olduğunu anlamamasına veya anlamışsa bu durumdan faydalanmasına yol açabilir.
Evlilik hayatında sürekli fedakarlık yaparak kendinden ödün vermesi gerektiğini düşünen kişi, farkında olmadan şu sonuçlara sebebiyet verebilir:
1- Eşinin gelişmesini ve sorumluluk almasını engelleyebilir.
2- Eşini, kendi yaptıklarına bağımlı hale getirebilir.
3- Uzun süreler sonunda, yaptığı fedakarlıklardan yorulup, aşırı tepkiler verebilir.
4- Beklentilerinin karşılanmadığı yanılgısına kapılarak öfke yaşayabilir.
Eşler arasındaki sağlıklı fedakarlık ilişkisi öncelikle karşılıklı olarak birbirlerine gösterilendir. Her iki eş de zaman zaman birbirlerinin ihtiyaçlarına göre ortak bir yol bulmak için bazı fedakarlıklarda bulunabilirler. Aslında burada önemli olan şey, "karşılıklı paylaşım"dır. Ortak bir hayat sürmek için bulunacak ortak çözümler, sağlıklı evlilik ilişkisinin de devamını getirecektir.
MİNE KANDAZ